Koşu mesafesi, pas sayısı, korner ve topa sahip olma gibi oyunun fotoğrafını çıkaran istatistiklerde rakip Karagümrük Trabzonspor’un çok önünde. İki takımın yakaladığı net gollük pozisyonlarda da öndeler. Viviano’yu sadece iki kez gördük; bir penaltı atılırken, bir de geri pasta Dijaniny’den çalım yerken. Yani iki gol dışında Trabzonspor hiçbir şey üretmedi.
Abdullah Avcı’nın planı, oyunu tutarak olabilirse 1 ya da 2 gol atmak. Dijaniny, Nwakaeme ve Ekuban sahada. Bir de Yusuf Sarı, açıkta. Buna rağmen net gollük pozisyon üretememek gerçekten garip. O zaman dönüp orta sahanıza bakacaksınız.
Trabzonspor Berat’ı aldı, oynuyor ama oysa Biglia gibi biri lazımdı bordo mavililere. Oyunu geriden kuracak bir ön libero. Aksel Aktaş, N’dao, Salibur, Hedenstdat kaliteli ve takıma oynayan oyuncular.
İstatistiki olarak oyunun kazananı Fatih Karagümrük. Her anlamda üstündüler. Hele ilk yarının son 14 ile ikinci yarıda 70’lere kadar oyun Trabzonspor yarı sahasında oynandı. Rakip sürekli topu kanatlara götürürken, Trabzonspor bu açılımı yapamadı. Avcı da, yorulan oyuncularını dışarı alıp yorulan takımının gücünü tazeledi.
Trabzonspor kendi evinde epey bir dakika baskı yediği oyunu kazanmasını bildi. Bilmesi gereken, ileride bir gün lazım olur diye düşüneceği önemli konu, bu baskıdan nasıl kurtulması gerektiği. Herhalde onun cevabı bu sezonda yok. Yeni sezonda olacak.
Kimlerin hakkını vermek lazım; kaleci Uğurcan. Net 3 golü kurtardı mı? Evet. O halde. Maçın özeti biraz da Uğurcan’da.
Abdullah Hoca, rakibi bu kadar üzerine geliyorken, oyuna müdahale etmemesi şaşırtıcı. Ne zaman ki Trabzonspor 2’yi buldu, o zaman bazı değişiklikler yaptı.
Trabzonspor mevcut kadrosuyla olduğu yerin daha üzerinde olmalıydı. Bu fırsatı da Fenerbahçe maçından sonra kaçırdılar. Oyunun galibi Karagümrük olsa da golleri bulan bordo mavililer, haftalar sonra 3 puanı hatırladı.