Otuzuncu lig maçında 55’i gördü Trabzonspor. Yani maç başına 1.88 gibi bir oran çıkıyor. Bu oran şampiyonluk oranı değil. Yetmez. Avrupa kupalarında olmayan, Ziraat kupasından erken elenen Trabzonspor daha iyi bir oran yapabilirdi.
Ankaragücü karşısında ilk devrede 3 gol bulan Trabzonspor, oyun oynama isteğindeydi. 3 gol attı, 1-2 gol daha da atabilirdi. Rakibi, bordo mavilileri sahasında beklemekle büyük hata yaptı.
Geçmiş maçlarda oyunu tutan, kontrollü hücumlara çıkan takım gitmiş, yerine hızlı ve etkili hücum isteği olan takım gelmiş.
Abdullah Avcı takımı gibi değil, Şenol Güneş takımı gibi bir ilk devre oynadılar. Yani maçın hemen başında, rakip sahaya yerleşen, kanatları öne çıkaran, dönen topları rakipten alan bir takım. Bunun meyvesi de 3 gol oldu.
İkinci devre fabrika ayarlarına döndüler. Ankaragücü Trabzonspor’un rolüne büründü. Önde basıp pozisyonlara girdiler. Kiminde beceriksizdiler ama Uğurcan hepsinde başarılıydı. Uğurcan Ankaragücü maçındaki oyunuyla A Milli Takımı’nda kaleyi garantiledi. Maç 4-1 bitse de Uğurcan, 5-6 net pozisyonu çıkarmayı başardı ki bu da maç hakkında az çok fikir verir.
Abdullah Avcı maça farklı bir dizilişle çıktı, sonra bu dizilişi bir kez daha değiştirdi. Takım düştükçe oyuna müdahale etti ki haklı müdahalelerdi. Giren ve çıkanlara bakınca, Trabzonspor’un kadro kalitesini sorguluyorsunuz. Edgar, geçmişte sağ bek oynamış, orada kalıcı olabilir. Bundan sonra belki Hosseini-Hugo tandemi izleriz.
Nwakaeme, Yunus hariç her oyuncu ortalamanın üzerinde bir karşılaşma çıkardı. Uğurcan Çakır ve Abdülkadir Parmak, takımın yükünü çekti. Hoca, Berat dönse de Parmak’ı kesmemeli.
Şunu gördük; demek ki bu takım hücum yapabiliyor, kanatlardan rakip ceza alanına inebiliyor. Ve 4 gol atabiliyor. O halde kaç haftadır neredeydiniz?
Geç oldu ama Trabzonspor ligi en az bir Avrupa hakkı kazanarak bitirebileceğini gösterdi.