Kuzeyin Yıldızı Rümeysa Ölmez' Gönüllere Dokunmaya Devam Ediyor

Hollanda'da Doğup büyüyen Rümeysa Ölmez son yıllarda iihtiyaç sahibi insanlara yardım elini uzatarak gönül almaya devam ediyor..

Kuzeyin Yıldızı Rümeysa Ölmez' Gönüllere Dokunmaya Devam Ediyor

Hollanda'da Doğup büyüyen Rümeysa Ölmez son yıllarda iihtiyaç sahibi insanlara yardım elini uzatarak gönül almaya devam ediyor..

Editor: admin
27 Ekim 2020 - 05:01

Temsilcimiz Fatma Hasanoğlu'na hayat hikayesini anlatarak insanların gönüllerine neden dokunmak istediğini anlatmak isteyen Rümeysa Ölmez'in  Hollanda'da başlayan hikayesi ile  başlayalım...,

Hollanda'da doğmuş büyümüş olmam sebebi ile Türkçemin çok kuvvetli olmadığını başta belirtmek isterim.
Hollanda'da yaşadığım onca sene çok mücadele verdim.
Öncelikle bir müslüman ve kapalı bir bayan olarak.
Çok zaman racism, ve neden onlar gibi olmadığımın baskısına maruz kaldım.
Kimi zaman saldırıya uğradım kendimi korumak amaçlı karşılık verip suçlu olduğum günleri hatırlarım, henüz 16 yaşındayken hemde..
Tek istedikleri karşılarında boyun eğmemdi..
Hep yukardan baktılar, hep alçak görmek istediler..
Hep daha dik, hep daha güçlü oldum aksine.
Sonra yıllar geçti ve sıkıldım o monoton hayattan.
Istanbula taşınmaya karar verdim, ve geldim.
Burada her şey çok güzeldi fakat çok fazla yoksul insan vardı ve ben bunu görmeye alışkın değildim.
Yüreğim sokakta ayağı çıplak gezen bir çocuğu görmeye müsait değildi mesela..
Sabahtan akşama kadar betonun üzerinde oturup mendil satan yaşlı teyzeler kalbimi burkuyordu.
Sonra bir şeyler yapmam gerektiğini düşündüm.
Bir yerden başlamam gerekiyordu.
"Ne yapsam insanlara faydalı olabilirim?" Düşüncesi ile harekete geçtim..
Tek amacım insanların hayatına renk katmak.
Mutlu etmek, tebessüm sebebi olmak..
Bence bu herkesin hakkı, en çokta imkanı olmayanların..
Sosyal medyada yayınlayacak olduğum videolarda hayata dair her konuya değinmek istiyorum.
Güldürmek, eğlendirmek, umut olmak ve dahası..
Türkiye'de görmediğim gitmediğim neresi varsa görmek bilmek istiyorum.
Tanımadığım insanların en az bir tebessüm şeklinde de olsa hayatlarına dokunmak istiyorum..
"Nasıl yaşarsan öyle ölürsün" cümlesi sizce de çok anlamlı değil mi?
Öyle bir yaşamak istiyorum ki, gittiğim vakit arkamdan iyi ki varmış diyenler olsun ki geldiğime değsin..
Saygılar.
 "BU İNSANLAR NEDEN BÖYLE?" 
Her şey bu soruyu kendime sormamla başlamıştı..
Sonra oturduğum yerden bu soru kulağımı çınlatınca, kalkıp bir şeyler yapmam gerektiğine inandım.
Elbette benim bir şeyler yapmamla bir dünya insan toplumu değişmeyecekti fakat tek bir kalbi bile en ufak bir burukluktan arındırabilme ihtimali beni heyecanlandırmıştı..
Hani her insan bir şeylerden beslenir ya?
Ben de insanların mutluluğundan beslendiğimi farkettim zamanla.
Mesela hiç tanımadığım bir insanın en ufak bir gülüşü bile benim tüm günümü güzelleştirebiliyordu..
Gülümsetmek, duygulandırmak, sebepsiz ve karşılıksız süprizler yapmak, bunlar bence insanı insan yapan ayrıntılardı..
Allah herkesi farklı bir imtihan ile sınıyordu..
Kiminin parası çok huzuru yok, kiminin ise evi yok karnı pek'ti..
Böyle bir yola baş koymanın sebebi insanların hüznüne yalnızlığına zorluğuna ortak olmaktı..