Yazıya başladığımda, skor Trabzonspor lehine 3-0 idi. Sonuca göre yazıyı değiştirmeyeceğim. Sonuç ne olursa olsun Ersun Yanal standartlarının dibe yakın seviyelerinden biri. Neden derseniz? 3 fark yapıp, yenilmekten kurtulan takımın teknik adamının hamleleri izlemesi olarak yorumlayabiliriz. İlk devrede, Saffet Susic, 2 değişiklik yapınca oyunun şekli daha oracıkta değişti. Özellikle Efecan. Hem Sosa’nın üzerine oynayarak pas bağlantılarını kesti. Susiç’in gördüğünü, Yanal’ın izlemesi de ayrıca altı çizilmesi gereken bir konu. Ve bir şey daha; Wagner Love, Mas’ı, Pareira’yı, Okay’ı öyle zorladı ki, biz niye bunu almadık dedirtti. İkinci devreye hangi ruh haliyle çıktılar bilmiyoruz? Hocanın bir taktik vermesine de gerek yok; çıkın oynayın diyebilse yeterliydi. Rakibi geride karşılamak da bir taktiktir ama Alanya’nın hızlı adamlarını hesap etmek gerekirdi. O kadar boş alanlar buldular ki, Trabzonspor, rakibini kendi 18’ine davet etti. Onlar da bu davete kayıtsız kalamazdı. Trabzonspor, gol yedikçe fizik kondüsyon düştü. Geçen hafta Başakşehir maçında da bu olmuştu. Orada beraberlik bazılarını aldattı. Aynı Ersun Yanal hataları; Bangondo ve Onazi gibi oyuncuları kulübede geliştirmek yerine sahaya sürse, bu maçlar böyle bitmezdi. Olcay, Yusuf, Okay, bekler Mas ve Pareira’nın yürüyemediğini bir ben mi görüyorum? Ne olursa olsun, büyük bir hezimettir. Hesabını veren olmayacak; çünkü gelişen bir takım var..! Ersun Yanal’a şunu söyleyebiliriz; futbol oyununda büyük paralar dönüyor ama alınteri ve emek işi. Bunu unutuyorsunuz hocam. Eğer hafife alırsanız, şans derseniz, 3 atıp 4 yersiniz ve tarihi bir hezimet alırsınız. Yani olaya kumar olarak bakarsanız, 4’lük 5’lik olursunuz. Aslında bu maçın sonunda Aytemiz Alanyaspor’u yazmak gerek. Trabzon’da 3 farkla geriye düşüp 4 gol atarak 3 puan alan takım, hakkında yazı yazılacak takımdır. 3 farkı koruyamayan takım da, hedefsiz takımdır. Trabzonspor başkanının 50. Yıl hedeflerini revize etmeli ve gerçekleri söyleyip, yeniden camiasından zaman istemeli.